ปาย...เมืองในฝัน สวรรค์บนดอย

ปาย...เมืองในฝัน สวรรค์บนดอย

"ปาย" เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน เพื่อนบอกผมอย่างนั้น!!!

ผมเคยได้ยินคนๆหนึ่งเขาเปรียบ "ปาย" ว่าเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา สดใส และบริสุทธิ์ ...ผมคิดตาม ว่า เธอเป็นเช่นนั้นจริงๆ

วันนี้ที่ปายเปลี่ยนไปมาก หากมองโดยรวม ความเจริญที่ทะลักเข้ามา พร้อมกับนักท่องเที่ยว ผู้แสวงหาจุดสมดุลในชีวิต ชาวตะวันตกที่เดินสวนทางกับคนท้องถิ่น อย่างเจนตา วิถีคนที่นี่ก็เปลี่ยนไปบ้าง....
ผมเดินเท้าจากหน้า Bank เดินตามถนนคนเดิน เห็นร้านเล็กๆ เรียงราย ร้านเหล่านี้ ตกแต่งร้านแบบศิลปะ สวยไม่ซ้ำกัน

วันนั้น ผมได้ยินนายอำเภอเรียก ถนนสายนี้ว่า "ถนนข้าวคั่ว" บอกเป็นนัยๆว่า คู่แข่งถนน "ข้าวสาร" ที่กรุงเทพนะนี่
ทำไมถึงเป็นถนนข้าวคั่ว ละ??
ท่านนายอำเภอบอกว่า ถนนสายนี้มีผู้คนหลากเผ่า มีทั้งคนตะวันตก คนตะวันออก(ญี่ปุ่น เกาหลี) ตลอดจนคนพื้นเมืองของปาย(ไทใหญ่,ลีซู,กระเหรี่ยง,ม้ง,คนเมืองลานนา)อยู่รวมกันอย่างสงบ
ด้วยเสน่ห์ ความสงบ หลากหลายของเมืองปายนี่เอง...ทำให้ หลายคน ให้ "ปาย" เป็นเมืองในฝันสวรรค์บนดอย
หลังเลิกงานผมมาเดินซื้อโปสการ์ดบ้าง ซื้อขนมพื้นเมืองที่มีขายตลอดเวลาที่นี่ ...

พอเหนื่อย แวะร้านกาแฟ all about Coffee พร้อม บราวว์นี่ ที่ผมโปรดปรานเป็นที่สุด ...หยุดดูวนิพก ติสๆ เล่นกีตาร์เปิดหมวก เสนาะความบันเทิงให้คนสัญจร ตัวตลกจมูกแดงล้อเล่นกับเด็กๆตรงฟุตบาธ
พี่น้องชนเผ่า ขายเครื่องเงินและผ้าปักที่ริมถนน ภายใต้แสงไฟของค่ำคืน
ชีวิตติดเทรนท์ที่นี่ราคาไม่แพง ไม่เร่งร้อน ค่าครองชีพที่ถูกสวนกับการเป็นเมืองท่องเที่ยว...อัธยาศัยดีๆที่คนที่นี่มีให้กัน
ถึึงแม้ว่า คนเหล่านั้นต่างเชื้อชาติศาสนากันก็ตาม หลายคนๆเลือกที่จะเข้ามาอ่านหนังสือเงียบๆ ที่ร้านหนังสือสวยๆที่นี่ หนุ่มสาวนั่งคุยกันในบรรยากาศโรแมนติค ในร้านกาแฟยามเช้า...เคล้าสายหมอก

ภาพพระเดินบิณฑบาต เสียงละหมาดดังขึ้น ระหว่างวัน ระหว่างเวลา เป็นบรรยากาศที่พบเจอที่นี่อีกเช่นกัน

.....
สาวน้อยที่ไร้เดียงสา ...เธอจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า...ไม่ผิดเลยที่เธอจะเปลี่ยนไป แต่ขอให้เธอเข้าใจโลกมากขึ้น ...คนรอบข้างพร้อมจะดูแลเธอ
......

ชมรมธุรกิจท่องเที่ยวอำเภอปาย คนเมืองปาย รักเมืองปายกันทุกคน..เพราะว่าแหล่งนี้คือ "บ้านของเรา" กิจกรรมที่เราจัดขึ้น เป็น Event ประจำถิ่น ที่นี่จึงเคล้าไปด้วยตะวันออกและตะวันตก อย่างผสาน
....
หลายคนว่า กลัว "ปายเปลี่ยนไป" ผมมองว่า โชคดีนะที่ ปายเรียนรู้ตัวเองเรื่อยในการปรับตัว กับกระแสการท่องเที่ยว แบบค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ...มองในแง่บวก..กระแสการท่องเที่ยวที่แรงแบบนี้ กระตุ้นให้คนท้องถิ่นที่นี่ี่รัก "เมืองปาย"มากขึ้น...
....
ปายวันนี้ยังคงสงบ และสวยงามเหมือนปายคนเดิม อาจจะเติบใหญ่ขึ้น แต่ปายยังเหมือนเดิม...
....
อุทกภัยเมื่อ สิงหาคม ปีที่แล้ว ผมยังจำภาพที่คนปายทั้งหมดช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ภาพของนักท่องเที่ยวฝรั่งที่ช่วยกันคนละไม้คนละมือเก็บกวาดบ้านของเรา และร่วมพลิกฟื้นเมืองปาย...ให้สวยงามกว่าเดิม ในเวลาที่รวดเร็ว
เป็นภาพที่หาดูยาก...
....
เรื่องเล่าของบ้านเกิด...
"สิงหา"ปีนี้ครบรอบ โศกนาฎกรรม น้ำท่วม ที่ร้ายแรงที่สุดอีกหนึ่งปี
ติดตาม "ปาย" บ้านของผมอย่างใกล้ชิด ที่ www.paipost.com ครับ
และ www.paitown.com

....
ในระหว่างเขียนบันทึก "เพลงสวัสดีเมืองปาย" ดังขึ้นอย่างไพเราะจากสถานีวิทยุชุมชนแห่งหนึ่ง
(เวลา ๐๘.๐๙ น.)

บันทึกสบายๆวันหยุดของผมและของคุณครับ....

Pai mAnia : UtOpAi

---

ขอบคุณครับ.................. (ภาพจากเวปน่ารักๆเหล่านี้ไปเยี่ยมพวกเขาได้ตาม URL ที่บอกไว้ นะครับ)

ภาพเอื้อเฟื้อจากเวปนายไต๋ : www.painaima.com ภาพของTawann@hotmail.com
และภาพอักษรคำว่า "ปาย" ข้างล่างนี้ จาก www.paitown.com
ภาพรูปบ้านจาก www.trekkingthai.com
ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้....ครับผม


รับรองเอกสาร กรมการกงสุล เชียงใหม่
นิราศ เมืองปาย...สายๆวันเสาร์

Mae Hong Son Destination Guide

Mae Hong Son. Panoramic view of the city of three mists.

The remote North Western town and provincial capital name Mae Hong Son is little more than a large village or small town. Mae Hong Son province borders Chiang Mai. The inhabitants, not even ethnic Thai’s, comprise of different tribal influences from the west. Amongst the most famous of the cities attractions are the Long-Necked ladies who sport a curious fashion of heavy brass rings around the neck. Buatong, the yellow mountains covered in sunflowers Palong long-necked lady They can be reached by boat. The whole region comes alive during February with brightly coloured sunflowers completely blanketing the mountain side. The city itself has exquisite Burmese style pagoda’s which blend perfectly into the slow moving capital. Nearby settlement of various mixed tribal groups adorn the hill sand valley and the venerable cave where giant catfish swim freely with the blessing of the local spirits. Gong Muu temple Burmese style temples and festivals The town is know as city of the three mists as the low-laying clouds envelope the sleepy municipality.

Maehongson

Maehongson, Thailand's northern border city, hiding itself in between the towering mountains with densely forested slopes, stretching to the Burmese border.


Maehongson is known for its charm of scenery and culture. The people of Maehongson consists of the Shans who live in the city and the hilltribe people who live in remote villages on mountain tops where elements of lifestyle have changed little in hundreds of years.

The Shans' ancestors came from Shans region in Burma. The hilltribe people consist of Karen, Lisu, Mhong, Lahu, and Lua. Both the Shans and the hilltribemen have their own distinctive cultures. They have their own lilting dialect, their own architectural lifestyles, their own customs and traditions, and their own delicious cuisine. Throughout the year, Maehongson holds many festivals and events. Tourists can observe the distinction cultures from these events. There are different dances, rituals, and ceremonies for different events and festivals. Even the foods are different for each event.

The most remarkable tradition and also the most important event for the Shans is "Poy Sanglong Festival" which is the ordination ceremony for the Shans' boys. The event is held in March and there is one big celebration throughout the city.

The city is covered with the mist all year long. Maehongson gains its nickname of "the City of Three Mists" from the fact that it has dewy mist in the winter, forest fire mist in the summer and rainy mist in the rainy season.

Wat Jong Klang temple, Mae Hong Son, Thailand.

Wat Jong Klang temple, Mae Hong Son, Thailand.

Location of Maehongson

Location and boundaries

Mae Hong Son Province is situated in northern and northwestern Thailand at 17° 38′ - 19° 48′ N and 97° 20′ - 98° 39′ E and furthest from Bangkok in the north at a distance of approximately 924 km. It boasts an area of approximately 12,681.259 km² or around 7,925,812.5 rai, which is third largest in Northern Thailand and seventh largest in the country. It is approximately 250 km from north to south and approximately 95 km from east to west.

To the north and west it connects to a total of three states in the Union of Burma, namely the southern portion of Shan State; Kayah State and Kawthoolei State via the West Thanon Thongchai Mountains and the rivers Salween and Moei which serve as natural boundaries between the countries. To the south it connects to the district of Tha Song Yang, Tak via the rivers Yuam and Ngao which serve as a provincial boundary. To the east it connects to the districts of Wiang Haeng, Chiang Dao, Mae Taeng, Mae Chaem, Hot and Omkoi in Chieng Mai Province via the Central and East Thanon Thongchai mountain ranges that serve as a boundary line between the two provinces.

Every district in Mae Hong Son Province shares a common border with the Union of Burma approximately 483 kilometres in total length. Of this, approximately 326 kilometres is land and 157 kilometres are rivers (not counting the Salween, 127 km, and Moei, 30 km)